Kraina lodu (2013)

Już zagłosowałeś!

7.4

Frozen

Oglądaj

2013

Animacja, Familijny, Przygodowy

9 190

Angielski, Dubbing PL

„Kraina lodu” to kultowa już animacja, która mimo upływu niespełna dziesięciu lat od premiery nadal cieszy się niesłabnącą popularnością, nie tylko wśród dzieci. Barwne nieszablonowe postacie, świetna ścieżka dźwiękowa i wspaniale wykonana animacja sprawiają, że film przenosi nas w bajkowy świat, z którego nie chce się wychodzić. „Kraina lodu” to historia, która swój bieg rozpoczyna w uroczej krainie Arendelle. Księżniczka Elsa po śmierci rodziców obejmuje tron w królestwie. Posiada ona moc władania lodem, jednak jest głęboko przekonana, że za jej sprawą może tylko zranić swoich poddanych i bliskich, a przede wszystkim najbliższą sobie osobę – młodszą siostrę Anię. Dlatego izoluje się od wszystkich. Gdy pod wpływem silnych emocji sprowadza na miasteczko wieczną zimę ucieka, a jej młodsza siostra wyrusza po to, by ją odnaleźć i przekonać, że jest zdolna do miłości, a tym samym sprowadzić do Arendelle wiosnę. W podróży towarzyszy Annie jej przyjaciel z dzieciństwa bałwanek Olaf oraz sprzedawca lodowych brył Kristoff wraz ze swoim dzielnym rumakiem. Akcja filmu rozgrywa się z zapierającymi dech w piersiach krajobrazami w tle. Twórcy filmu zadbali o każdy najmniejszy szczegół, po to by wprowadzić widza w bajkowy świat, wzorowanych na skandynawskie, krain.

Mam tę moc – piosenka, która porwała tłumy

Nie sposób pisać o „Krainie lodu” z pominięciem muzyki. Ona nadaje ton produkcji. Najbardziej znany utwór tego filmu czyli „Mam tę moc”, w polskiej wersji językowej brawurowo zaśpiewany przez Katarzynę Łaskę, to niejedyny muzyczny atut produkcji, choć zdecydowanie najbardziej znany. Piosenka doczekała się nawet prezentacji na rozdaniu Oscarów, gdzie wykonały ją odtwórczynie z różnych krajów. To swoisty hymn, który pokazuje Elsę, jako przełamującą schematy silną postać kobiecą, która chce podążać swoją drogą, zostawiając za sobą świat, którego się boi. Chwytliwy refren i piękne słowa docenili fani na całym świecie. „Kraina lodu” to także szereg zgrabnie skomponowanych utworów, które składają się na miłe dla ucha muzyczne widowisko. Naturalnie dopełniają one fabułę. Przykładem tutaj jest „Ulepimy dziś bałwana” – na pozór wesoła piosenka, która skrywa tęsknotę małej Anny za siostrą i wprowadza widza w klimat skomplikowanej siostrzanej relacji. Za sprawą komediowych postaci na ścieżce dźwiękowej filmu znalazły się także utwory, które stanowią odskocznię od poważnych klimatów i równoważą atmosferę produkcji szczerze bawiąc. Są to niemal komediowe utwory wyśpiewane przez Olafa („Lód w lecie”) czy wykonana przez Trole piosenka o Kristoffie – „Nietentego”.

W kobietach siła

Barwne postacie to bez wątpienia jeden z największych atutów tej produkcji. Ten film to przede wszystkim kobiety. Dwie silne bohaterki, które walczą o swoje, stawiają czoła przeciwnościom losu. Elsa – piękna księżniczka, która z dnia na dzień staje się głową królestwa. Posiada ona magiczną moc władania nad lodem, z którą sobie nie radzi. Pod wpływem silnych emocji sprowadza na swoją krainę wielką zimę i ucieka. Elsa jest pierwszą pierwszoplanową disneyowską księżniczką, która nie jest jednowymiarowa. Jej postać nie wstydzi się okazywać słabości oraz całkowicie poddać się przytłaczającym ją problemom. Jej przemiana jest najważniejszą częścią tej historii. A tej przemiany nie byłoby gdyby nie Anna. Bohaterka, której pogoda ducha zdumiewa i imponuje. To dzięki niej i jej wierze w siostrę, Elzie udaje się odnaleźć drogę do samej siebie i pokonać wielką zimę. Jej podróż w poszukiwaniu Elzy stanowi główną oś fabuły. Nie sposób nie wspomnieć o Olafie (w tej roli w polskiej wersji dubbingowej znakomity Czesław Mozil) – komediowej postaci bałwanka, którego dla siostry wyczarowała Elza. Olaf nadaje całej historii lekkości, błyskotliwymi wypowiedziami ożywia atmosferę filmu i wywołuje uśmiech na twarzy. Postacie męskie, choć w dużym cieniu kobiecych, także są niczego sobie. Kristoff – prosty chłopak o gołębim sercu, który towarzyszy Annie w jej wędrówce wspomagając ją swoją odwagą oraz jego dzielny rumak to sztampowi, sympatyczni bohaterowie. Wyjątkowo podoba mi się przemiana wymarzonego księcia z bajki na główny czarny charakter tej historii – czyli metamorfoza księcia Hansa. Twórcy zdecydowali się na stworzenie wielowymiarowego, podstępnego oszusta, który zrobi wszystko by zdobyć królestwo Arendelle tylko dla siebie, nawet za najwyższą cenę pozbycia się obydwu sióstr.

Historia miłości jakiej jeszcze nie było

Większość historii świata traktuje w gruncie rzeczy o miłości. „Kraina lodu” nie jest wyjątkiem. Jestem fanką rozwiązania, jakie zastosowali twórcy filmu w tej opowieści. Z początku nie zwiastuje ona jakiegoś szczególnie rewolucyjnego happy endu. Widz jest przekonany, że wszystkie perypetie, które spotykają Annę, doprowadzając ją ostatecznie do niezłych tarapatów, zakończą się gdy odnajdzie ją przepowiedziana „prawdziwa miłość”. W momencie, kiedy prawdziwą miłością okazuje się ta siostrzana, a jej siostra ratuje ją i całe miasteczko z opresji, Disney brawurowo obala wszelkie schematy, dając do zrozumienia, że nie tylko wielka romantyczna miłość może przenosić góry, ale silne więzi rodzinne również. Ten motyw rodziny, jako uzdrawiającej świat siły jest mądry i potrzebny, a u Disneya w głównym wątku pojawia się po raz pierwszy. „Kraina lodu” to silny przekaz kobiecej siły, ale nie tylko. Bardzo ważną rolę gra tutaj także przyjaźń – pomiędzy Anią a Olafem, Anią i Kristoffem (która później przeradza się w miłość), Kristoffa ze swoim rumakiem.

Trwały ślad w popkulturze

„Krainę Lodu” trzeba zobaczyć chociażby tylko po to, by wyrobić sobie o niej własne zdanie. Film nosi już miano kultowego. Niespełna 10 lat po premierze hasło „Mam tę moc” nie traci na aktualności i stało się hymnem zarówno małych dziewczynek, jak i dorosłych kobiet. Jest to piękna opowieść o tym, że rodzina jest najważniejsza i jej siła potrafi zwalczyć wszelkie przeciwności losu. Obejrzyjcie ten film w leniwe niedzielne popołudnie i dajcie się porwać niezwykłej sile disneyowskiej produkcji. Film uczy, ale także przednio bawi za sprawą gładko nakreślonych komediowych postaci i błyskotliwych dialogów.Dzisiaj motyw z „Krainy lodu” znajdziemy na zabawkach, środkach higieny, artykułach papierniczych, płyny do mycia ciała dla dzieci grają melodię tytułowej piosenki. Tytułowe postacie weszły już na dobre w popkulturę i życie codzienne. I chociaż Elsa wyskakuje już nawet z lodówki, świat zdaje się nie być tym nadal zmęczony, co więcej żąda kolejnych części superprodukcji. Na razie zadowolić nas muszą dwie części długometrażowe. Uważam, że „Kraina lodu” to film uniwersalny i dobrze zrobiony. Można się czepiać o to, czy aby fabuła nie dłuży się momentami za bardzo i czy całość animacji nie jest zbyt cukierkowa i przesłodzona. Ale po co? Ogląda się to wspaniale.